15 سال در تاریخ پیش میرویم تا به حضور بنیتس میرسیم . با توجه به همه ی انتقاداتی که از خریدهای کنی میشود ، خریدهای بنیتس را مورد نقد قرار میدهیم . قصد مقایسه ی نفر به نفر و مقایسه ی آماری و قدرت خرید و خریدهای ناکام را ندارم . بیاید خیلی ساده در مورد همه ی خریدهای موفق بنیتس نظر بدهیم . بنیتس خریدهای بسیار زیادی انجام داد اما از این بین و در طول مدت 6 سال و 12 پنجره ی نقل و انتقالی از نظر بنده 8 بازیکن بودند که در فصل نخست موفق عمل کردند .

ژابی آلونسو ، لوئیس گارسیا ، په په رینا ، کریگ بلیمی ، جرمین پنانت ، فرناندو تورس ، تا حدودی آلبرت ریرا و گلن جانسون . از خریدهای موفق دیگر بنیتس که در فصل اول موفق نبودند میتوان از لوکاس لیوا ، درک کویت ، مارتین اسکرتل ، دنی اگر ، خاویر ماسکرانو و مکسی رودریگوئز نام برد . کار به جایی رسیده بود که لوکاس و کویت دو تن از محبوب ترین های تیم فعلی در آنفیلد هو شده بودند .

کنی هم در 3 پنجره ی نقل و انتقالی 9 بازیکن خرید که کسی نمیتوان منکر آن شود که سوارز ، انریکه و بلیمی از بدو ورود موفق عمل کرده اند . کسی از آینده خبر ندارد و در حال حاضر نمیتوان گفت که سایر خریدهای کنی در دراز مدت جواب خواهند داد یا نه ولی حداقل به جواب دادن نیمی از آنها میتوان مطمئن بود .

با پیش زمینه ی اینکه همه میدانیم حکایت جام ها از لیگ ها جداست سال 2009 را مورد بررسی قرار میدهیم.قهرمانی در لیگ ،آن هم لیگی معتبر مانند لیگ برتر انگلستان چیزی نیست که بتوان آن را با تنها خرید چند بازیکن به دست آورد . چلسی 2005 با مورینیو را فراموش کنید. آبرامویچ در طی دو سالی که وضعیت بازار و قیمت ها به اینگونه نبود با پولهای باد آورده اش 200 میلیون پوند بازیکن خرید تا بتواند با مورینیو قهرمانی را به دست بیاورد . ما همیشه راهی متفاوت از آنچه آبرامویچ کرد داشته ایم . در تشریح شخصیت آبرامویچ و راه او و تفاوتش با راه لیورپول همین بس که لیورپول در طی 35 سال اخیر که بیشترین تعداد مربی را در تاریخش داشته به اندازه ی 9 سال او مربی به خودش دیده است ! بنیتس راهی دیگر در پیش داشت . اگر تیم موفق آن سال را شامل 21 بازیکن اصلی و تاثیر گذار بدانیم ؛ سه تای آنها پیش از او در باشگاه حضور داشتند ( جرارد ، کارا و هیپیا ) یک نفر 2004 ( آلونسو ) یک نفر 2005 ( رینا ) ، 4 نفر 2006 ( کویت ، اوریلیو ، اگر ، الزهر ) ، 7 نفر 2007 ( تورس ، بنایون ، بابل ، لوکاس ، آربلوا ، ماسکی ، اینسوا ) و 5 نفر سال 2008 ( اسکرتل ، کین ، ریرا ، انگوگ ، دوسنا ).نکته ی حائز احمیت این است که با علم به اینکه پیش از پایان این سال در دوره ی او کسی مانند آلونسو یا تورس به خواست خود باشگاه را ترک نکرده بود ، بنیتس چیزی در حدود همین تعداد بازیکن را خرید و آنها را مناسب ندید و در طی آن سه سال فروخت. از نکات حائز احمیت دیگر در میان که میتوان به آن اشاره کرد این است که الزهر و اینسوا دو نفر از ده ها بازیکنی بودند که بنیتس برای تیم های پایه خریده بود و نمیدانیم که چه تعداد از آنها رو میتوان به حساب او نوشت و نکته ی دوم هم اینکه نمیتوان گفت همه ی این 21 بازیکنان بازیکنان موفقی بودند که در این میان میتوان به نام های آزار دهنده ای همچون دوسنا و رابی کین و چند بازیکن دیگر اشاره کرد . مخلص کلام بنیتس برای اینکه بتواند در لیگ برای قهرمانی بجنگد به 4 سال زمان برای ساختن تیمی در حد قهرمانی زمان نیاز داشت .

دوره ی بنیتس ی که در سال بعد نتوانست خود را و تیمش را تکرار کند به هر ترتیب به اتمام رسید و سپس هاجسون برای چند ماه سرمربی باشگاه نام گرفت و پس از اخراج او توسط هوادارانی که یکصدا نفر دیگری را صدا میزدند ، محبوب دل های هواداران کنی سرمربی تیم لقب گرفت .چیزی که او به آن رسید و در ادامه داشت شباهتی حتی کوچک با آن تیم سال 2009 نداشت . خبری از آن کرگر مقتدر و آن جرارد که در اوج دوران بازیگری خود بود نبود . ژابی و ماسکی که در کنار آن استیوی مثلثی تسخیر ناپذیر ساخته بودند نیز جایی در باشگاه نداشتند و تورس هم مدت کوتاهی پس از آمدن او دم از رفتن زد . کنی کارش را با تقریبا هیچ آغاز کرد ! در سال 2005 که لیگ برتر پویایی کنونی را نداشت و تاتنهام و سیتی دو تیم معمولی در میانه ی جدول بودند اختلاف لیورپول در لیگ با چلسی قهرمان 27 امتیاز بود و واقعا قابل درک نیست دلیل اینهمه انتقاد از کنی در سالی که پایه های قدرش را بنا نهاده چیست !

نهادن پایه های یک امپراطوری بر روی هیچ ! چه عبارت اشنایی . فلش بکی میزنیم به 60 سال قبل زمانی که شنکلی پایه های یک امپراطوری را با دست های خالی در دسته ی دوم انگلستان زمانی که مجبور بود برای هر خریدی ساعت ها با هیئت مدیره چانه بزند میزنیم . شنکلی در دومین فصلی که لیورپول را هدایت میکرد توانست قهرمان دسته ی دوم شود و تیم را به سطح اول فوتبال جزیره بیاورد . بیایید فکر کنیم چنین جو مسموم کنونی و بدور از فلسفه ی باشگاه اگر در آن دوره وجود داشت و وقتی تیم در سال اول مجوز حضور در دسته ی اول انگلستان را نمیافت و شنکلی اخراج میشد و کس دیگری سرمربی لیورپول میشد ، حالا لیورپول کجا بود و ما کجا بودیم ؟

با تفکر بیشتر در میراثی که به کنی رسید به مثال دیگری میرسیم . باشگاه پر افتخار و پیش از 2006 باشکوه یوونتوس تورین ، پر افتخار ترین تیم سرزمین چکمه . حقیقتا کسی باورش نمیشد لیورپول بتواند در سال 2005 یوونتوس را شکست بدهد . تیمی که در تمامی پست ها بازیکنانی را داشت که میشد در مورد اینکه در پستشان بهترین در جهان هستند بحث کرد . بوفون ، کاناوارو ، تورام ، زامبروتا ، امرسون ، ندود ، کامورانزی ، الکس ، زلاتان و ترزه گه .

با مسائلی که به وجود آمد و رای دادگاه نیمی از بهترین بازیکنان یووه از تیم رفتند . پس از رای دادگاه که رای به متلاشی شدن یووه داده بود جان آلکان رئیس هیات سهامداران باشگاه به سرعت وارد عمل شد و برای جلوگیری از پیشروی این روند تمام مدیران سابق یوونتوس را که توسط جیانی بزرگ به یوونتوس پیوسته بودند را اخراج کرد . او به سراغ جان کلود بلان فرانسوی که نابغه ی افتصاد بود رفت و او را به عنوان مدیر اجرایی باشگاه گمارد . بلان در اولین اقدامش هموطنش دیده دشان را به عنوان سرمربی یووه انتخاب کرد . یووه در بازار نقل و انتقالات این سال از آنجا که پول زیادی از فروش ستاره هایش به جیب زد و قدرت خرید زیادی نداشت عملکر مثبتی را داشت . در سال 2007 و پس از بازگشت یوونتوس به سری آ مدیران یوونتوس با برنامه ای کوتاه مدت با اصطلاح "New Juventus" وارد عمل شدند .

آنها قصد داشتند در اولین سال حضور در سری آ مجوز حضور در لیگ قهرمانان را به دست بیاورند تا بتوانند ضررهای مالی زیادی را که پذیرفته بودند را جبران کنند .داستان آشنایی به نظر میاید ، مگر نه ؟ با مشکلاتی که در سطح کلان به وجود آمد دشان عطای کار را به لقایش بخشید و یووه را ترک کرد . یووه در اولین حضور مجددش در سری آ 12 بازیکن خرید که عمدتا بازیکنان اسم و رسم داری بودند . بازیکنانی که در تیمهای پیشین خود بازیکنان تاثیرگذاری بودند . بازیکنان مانند یاکوئینتا ، سالی حمیدزیچ ، آندراده ، گریگرا ، تیاگو ، اولیویرا و آلمیرون . یووه در این فصل توانست با رانیری سومی را به دست بیاورد و به لیگ قهرمانان برود . که البته در دور اول گروهی از مسابقات فصل بعد حذف شد . یووه در فصل 2008 ده بازیکن خرید که تا حدود زیادی مانند بازیکنان فصل قبل بودند .

بازیکنانی مانند آمائوری ، دی کلیه و پولسن . نکته ی جالب توجه در این میان آن است که از این 22 بازیکن که یووه در طی آن دو فصل خرید تنها دی کلیه و مارچیسیو بودند که در تیم فعلی و مقتدر یوونتوس بازیکن تاثیر گذاری به حساب می آیند ! دقتتان به شمار بالای خریدهایی باشد که انجام شد ؛ بازیکنانی که در تیمهای خود بازیکنان موثری بودند ولی به این شکل نتوانستند در کوتاه مدت چیزی از خود نشان بدهد و بازی بسیاری از آنها مانند آلمیرون و آمائوری و یاکوئینتا و سالی حمدیزیچ و تیاگو و ... تباه شد ! یووه این فصل را با دومی به پایان رساند . فصل 2009 یووه با فرارا باز هم در بازار نقل و انتقالات پر کار بود و عمده ی خریدهای او را میتوان به 7 بازیکن محدود دانست . در این میان بازیکنانی مانند دیگو و ملو هم بودند که با مبلغی کلان به یووه آمدند و فوتبال خود را به مفهوم کلمه تباه کردند . یووه باز هم در دور گروهی لیگ قهرمانان حذف شد و در سری آ هفتم شد . سال بعد و این بار یووه ای که دل نری قصد ساختن آن را داشت .

باز هم آنها در بازار نقل و انتقالات تیم خود را تغییر میدادند و میتوان بازیکنان جدیدی که به این تیم آمدند را به 10 بازیکن اسم و رسم دار محدود کرد . خرید گران قیمت دیگری به نام کراسیچ که فوتبالش در ادامه در همین پیراهن تباه شد و به یک سکو نشسن تبدیل شد ! تنها 4 بازیکن از بین این همه بازیکنی که در طی فصل های 2009 و 10 به یووه آمدند در تیم فعلی مهره ی تاثیر گذار ( کاری به خوب بودن یا بد بودن آنها ندارم ) هستند . در سال جاری نیز 14 بازیکن جدید پا به تورین گذاشتند تا به همراه 6 بازیکنی که در طی 4 سال گذشته خریدهای خوبی بودند و به همراه بوفون و دل پیرو تنها بازماندگان نسل طلایی تیمی باشند که بر سر عنوان قهرمانی میجنگد.