دوربین مداربسته
امروز, چهارم ماه مارچ تولد اسطوره و محبوب ترین ستاره لیورپول کینگ کنی میباشد.
معرفی کنی دالگلیش در ادامه مطلب
کنی دالگلیش
تاریخ تولد: 4 مارس 1951
محل تولد: گلاسکو
اولین بازی رسمی: 13 اوت 1977 برابر من یونایتد (ویمبلی) جام خیریه که به تساوی 0-0 انجامید.
تعداد بازی در تیم اصلی: 515
تعداد گل در تیم اصلی: 172
باشگاههای دیگر: سلتیک، بلکبرن راورز (مربی)، نیوکاسل (مربی)، سلتیک (مربی).
تعداد بازیهای ملی به همراه لیورپول: 54
تعداد گلهای ملی به همراه لیورپول: --
افتخارات به همراه لیورپول:
قهرمانی در لیگ دسته یک فصلهای 79-1978، 80-1979، 82-1981، 83-1982،
84-1983، 86-1985 (بازیکن / مربی)، 88-1987 (بازیکن / مربی)، 90-1989
(بازیکن / مربی)، قهرمانی در جام حذفی 1986 (بازیکن / مربی)، و 1989
(مربی)، جام خیریه در فصلهای 1977 (مشترک)، 1979، 1980، 1982، 1986
(مشترک)، قهرمانی سوپرجام اروپا فصلهای 1977، 1986 (بازیکن / مربی)، جام
قهرمانی باشگاههای اروپا سالهای 1978، 1981 و 1984.
تنها
یک بازیکن در تاریخ باشگاه به این همه افتخارات دست یافت و آن هم کسی نبود
به جز کنت متیسون دالگلیش. با توجه به تسلطش بر توپ و ذهن عالی فوتبالی،
اکثر لیورپولی ها او را بزرگترین بازیکن تاریخ باشگاه می دانند.
وقتی
او در اوت 1977 به باشگاه پیوست، باورش سخت بود که تیم باب پیزلی چطور
قهرمانی جام باشگاههای اورپا را در فصل قبل به ارمغان آورد. اما با حضور
دالگلیش در تیم 13 سال پر از افتخار پیش روی باشگاه قرار گرفت.
برخلاف
بسیاری از خریدهای آن دوره، ملی پوش اسکاتلندی لیورپول از قبل تجربه زیادی
را از ورزشگاه پارک هد به انفیلد آورد. حض.ر او در تیم سلتیک او را به یکی
از ستاره های فوتبال بریتانیا تبدیل کرده بود و لیورپول مجبور شد با شکستن
رکورد نقل و انتقالات خود مبلغ 440,000 پوند بابت خرید او بپردازد.
دالگلیش
به عنوان جایگزین کوین کیگان، که تابستان قبل به هامبورگ آلمان رفته بود،
به باشگاه آورده شد، هر چند ابتدا این نگرانی وجود داشت که ممکن است
جایگزین مناسبی برای بازیکن بزرگی چون کیگان نباشد اما این شبهات به زودی
رنگ باختند.
مهاجم
اهل گلاسکو در هفتمین دقیقه از اولین بازی رسمی خود در لیگ برابر
میدلزبورو در آیرسام پارک گلزنی کرد و در اولین بازی خانگی او در جلوی
دیدگاه هواداران کاپ او در برد 2-0 برابر نیوکاسل یونایتد نیز گلزنی کرد.
دالگلیش
در تیم بسیار قدرتمند پیزلی می درخشید و فوق ستاره انفیلد در اولین فصل
حضور خود به عنوان بهترین گلزن باشگاه معرفی شد. به یادماندنی ترین گل او
در مجموع 31 گلی که در آن فصل زد در فینال قهرمانی باشگاههای اروپا برابر
اف سی بروژ در ورزشگاه ویمبلی بود که ضربه استادانه او از بالای سر دروازه
بان جام را برای لیورپول به ارمغان آورد.
حضور
او در لیورپول شهرت و آوازه بیشتری برای او آورد اما کنی کسی نبود که
بخواهد مورد توجه قرار بگیرد و علیرغم وجهه فوق ستاره ای خود همچنان خود را
از شهرت بیش از حد کاذب دور نگهداشت.
در
سال 1979، استعداد او مورد توجه نویسندگان ورزشی انگلستان قرار گرفت و او
را به عنوان بهترین بازیکن سال انتخاب کردند. این جایزه تنها دسر بازیکنی
بود که هر کنترل توپ و ضربه او موجب شعف هواداران کاپ می شد.
او
با فروتنی خاص خود در خدمت تیم بود و در زمین همه را در جریان بازی قرار
می داد. او قادر بود روزنه هایی را در خطوط دفاعی و دروازه حریف ببیند که
بازیکنان دیگر عاجز بودند. دیوید جانسون اولین کسی بود که از بازی او در
دهه 70 نهایت استفاده را برد اما بازی کنی در کنار ایان راش و تشکیل زوج خط
حمله آتشین این دو بود که لیورپول را در دهه 80 قدرت مطلق جزیره کرد.
باشگاه
ممکن بود با حضور ایان راش ماشین گلزنی جدیدی پیدا کرده باشد، اما این
بازی کنی دالگلیش بود که تمام خطوط را به یکدیگر ربط می داد. اگر پاسهای
منجر به گل در آن زمان ثبت می شدند او تا به حال در صدر فوتبال فانتزی هر
تیمی حضور داشت.
او
که در سال 1983 دوبار به عنوان بهترین بازیکن فصل انتخاب شد بدون شک
بهترین بازیکن بریتانیایی نسل خود بود و به حق از او در جرگه فوق ستاره
هایی چون مارادونا، زیکو، پلاتینی و رومینیگه تقدیر و تمجید می شد.
وقتی
توپ را در اختیار داشت فوق العاده بود و هریک از 172 گل او با مهارت کامل
به ثمر رسیدند. گل زیبای او در فینال قهرمانی باشگاههای اروپا در ویمبلی،
ضربه مواج او در هایبری، پروتسمن رود و گودیسون پارک، دریبل ویران کننده او
از میان مدافعان من یونایتد در مین رود، شوت سرضرب او در فینال لیگ کاپ
مقابل وستهام یونایتد و گلهای قهرمان بخش او مقابل تاتنهام و چلسی از جمله
به یادماندنی ترین گلهای او بودند.
هرکسی
لحظه خاطره انگیزی از او دارد اما در تمام آن لحظه های شیرین یک حرکت
مشترک وجود داشت و آن هم شادی خاص او پس از زدن گل بود: بطوریکه پس از زدن
گل سریع برمی گشت و دستهای خود را به دو طرف گشوده و لبخند بسیار ملیحی می
زد که حتی آسمان ابری مرزی را آفتابی می کرد.
هواداران
کاپ هیچ کسی را به اندازه او دوست نداشتند. دالگلیش اولین نامی بود که
آنها می خواندند طوریکه انواع و اقسام پرچمها و سرودها را برای او می
ساختند و می سرودند.
پس از حادثه ورزشگاه هسیل، بازی ساز تیم در میان شگفتی همگان به عنوان بازیکن- مربی مشغول به کار شد.
نگرانی
ها در مورد ایفای دو نقش متفاوت او در تیم به گوش می رسید. اما بازکشت او
به تیم در فصل 86-1985 بود که لیورپول را در روند بدون شکستی قرارداد که در
نهایت دو جام حذفی و لیگ را برای لیورپول به ارمغان آورد. دیدن آن صحنه گل
پیروزی بخش و قهرمان کننده لیورپول در استمفورد بریج مقابل چلسی گواه این
انتخاب عالی باشگاه بود.
در
سالهای بعد به ناچار حضور او در تیم کم و کمتر شد اما هنوز مهارتهیا فوق
العاده او به شاگردانش به خوبی در زمین مشاهده می شد. موفقیتهای دالگلیش به
عنوان مربی لیورپول جایگاه او را در باشگاه در حد اسطوره قرار داد. پس از
فتح دو جام در سال 1986 لیورپول در سالهای 1988 و 1990 قهرمانی لیگ شد و در
فینال تمام لیورپولی جام حذفی سال 1989 قهرمان شد.
کی
می داند که اگر تیمهای انگلیسی در آن دوره از حضور در قهرمانی باشگاههای
اروپا محروم نمی شدند لیورپول به چند قهرمانی اروپایی دیگر دست می یافت.
قابل بحث است که باشگاه ده سال پس از ترک او در فوریه 1991 توانست بار دیگر خود را مطرح کند.اما او در سال 2011 بعد از ادامه ناکامی های لیورپول و بعد از جا به جایی مدیریت باشگاه, به علت استقبال شدید هواداران به باشگاه بازگشت و در سال 2012 موفق شد که قهرمانی در جام اتحادییه را بدست آورد.
انجمن
